Sizin bu şehitten haberiniz var mıydı?
Benim yoktu yemin ederim…
Gazeteciyiz ya… Bizim telaşımız bitmez… Koştur babam koştur…
Dostlar biliyor… Şu günlerde ilçemiz başta olmak üzere bölgenin tarihini araştırıyoruz. Ansiklopedi hazırlamakla meşgulüz, Gazete 365 olarak…
Ulusal Medyada birbiri ardına sağ olsun haber oluyor çalışmalarımız.
Yine sağ olsun Sevgili Belediye Başkanımız Osman Develioğlu’ndan da “Bu güzel projede yanındayım” muştusunu almışım ya…
Gayri durmak yok güzel bir ansiklopedi hazırlanana kadar…
Genel Yayın Müdürüm beni bekliyor o gün gazetede… Telefonda “on dakika sonra ordayım” diyorum nefes nefese…
Tam o anda gözüme bir tabela ilişiyor…
“Şehit Yaşar Musaoğlu Kütüphanesi”
Alnımdan vurulmuşa dönüyorum… Ben burayı ilk defa görüyorum. Ama nasıl olur? Ben bu bölgenin değil caddelerini sokaklarındaki kaldırım taşlarının şeklini ezbere bilen biriyim. Gezmediğim adım atmadığım bir yeri kalmamış…
Sonra dönüp kendi kendime “tu!”diyorum.
Her yeri biliyormuş… Öyleyse bu şehidin kütüphanesinden niye haberin yok, Bayram!
Niye! Niye!..
Utancımdan başım öne eğiliyor… Bir tuhaf oluyorum… Ne acelem kalıyor, aklımda ne kim ve ne olduğum?
Elimde fotoğraf makinem… Diz çöküyorum muhteşem mabedin karşısında… Çekiyorum sağından solundan… Önünden… Her deklanşöre basışım “affet beni şehidim” der gibi…
Farkında değilim birileri geliyor… Yanıma… Soruyorlar:
—Ne yapıyorsunuz öğrenebilir miyiz?
Gazeteciyim, diyorum utanarak… Burasını yeni gördüm de… Haber için…
Bu arada karşımda bir Osmanlı annesi gibi dikilen sosyoloji öğretmeni olduğunu öğrendiğim bir hanım duruyor. Duygu dolu ve merakla soruyor:
—Sahi mi? Haber mi olacağız? Ah ne iyi olur… Daha çok çocuğumuzun haberi olur da gelirler kütüphanemize…
Allah’ım bu ne asil sevinç böyle… Sevinci bile çocuklar için yaşayan bir öğretmen… Diyor ki:
—Buranın müdürlüğünü yapan Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmeni Ömer Yılmaz Bey var. Ondan gerekli bilgiyi alabilirsiniz. On dakika sonra gelecek kendisi…
Müdür Bey gelene kadar kütüphaneyi geziyorum… Tıpkı asırlık tarihi bir bina gibi kokuyor… Mis gibi kitap kokuyor… Tarih kokuyor… Şehit ruhu kokuyor… Çekiyorum ha bire… Utancımı kapatmak ister gibi…
Derken Müdür Beyle karşı karşıyayız. Yirmi senedir kütüphanesinden haberi olmayan gazetecisine (!) bilgi veriyor kibar bir lisanla:
“Burası bir şehidin anısına yapılmıştır. Ömer Musaoğlu’nun sevgili oğlu Yaşar Musaoğlu, Londra’da İşletme eğitimini tamamlayıp ülkesine dönen bir genç beyin. Ülkesine gelip vatani görevini yapmak için 1985’te gittiği Burdur’da iki aylık asker iken şehit düşüyor… Babası bunca emek vererek büyüttüğü çocuğunun şahadeti üzerine onun adını yaşatmak için buraya daha Bahçelievler ilçe olmadan evvel, mahalle iken Bahçelievler Lisesi yanında bir cami ve kütüphaneden oluşan bir külliye yaptırıyor. 1986’da yapımı başlayan külliye, 1988’de Baba Ömer Musaoğlu tarafından Hakyol Vakfı’na vakfediliyor. Daha sonra Hakyol Vakfı da kütüphanenin idaresini cami derneğine devrediyor.”
Ben susuyorum Ömer Yılmaz Hocam anlatıyor öğretmen üslubuyla:
“1990 yılından bugüne kütüphanenin yönetim ve idareciliğini yapmaktayız. Kuruluşunun çok anlamlı olması ve tarihsel yapısıyla ilçemizin merkezinde bulunan bu kütüphanemizde her türlü araştırmaya müsait yani uygun kaynak kitaplarımız bulunmaktadır. Bilgisayar ve fotokopi destekli hizmet vermekteyiz. İlköğretim, Ortaöğretim ve Üniversite öğrencilerimizin yanı sıra araştırmayı seven kitap okumak ve boş vaktini değerlendirmek isteyen 7’den 70’e herkesin her konuda faydalanabileceği eserlerimiz mevcut.”
Buram buram tarih kokan, bu sıcak yuvada yani Şehit Yaşar Musaoğlu Kütüphanesi’nde 1994 yılından beri hizmet veren Sosyoloji Öğretmenimizin isminin de Ebru Obuz olduğunu öğreniyoruz. Bu saygıdeğer öğretmenimizin güler yüzlülüğü ve gelen öğrencilerle yakından ilgilenmesi her takdirin üzerinde…
Peki, bu kütüphaneden yararlanmak için kaç para ödemek gerekiyor biliyor musunuz?
—Hiç para… Hiç…
Ve bizim ansiklopedi çalışmamız açısından konuya baktığımda 1986’da temeli atılıp 1990’da tamamlanan Şehit Yaşar Musaoğlu Camii ve Kütüphanesi’nin kuruluşu Bahçelievler ilçesinden önce… Yani ilçemizin ilk tarihi külliyesi…
Ben on beş senedir bu ilçedeyim. Ve gazeteci olduğum için ilçeyi karış karış gezen biriyim. Elimi vicdanıma koyup itiraf ediyorum ki burasından haberim yoktu.
Siz de elinizi vicdanınıza koyun da söyleyin sevgili Bahçelievlerli dostlarım:
—Sizin haberiniz var mıydı?
