Ayasofya'nın dili olsa!..

Ayasofya'nın dili olsa...!
Dili olsa, ya da özgür seçim hakkı olsa ne derdi acaba Ayasofya.
'Mutluyum tekrar ibadete açıldım'
'Zaten kapımda bekleyen yüzlerce turistten bıkmıştım...'
ya da 
'Yorgunum rahat bırakın beni artık'
Binaları bile rahat bırakmıyoruz değil mi?
Bin beş yüz yıllık bir yapıya artık dinlen biraz  diyemiyoruz.
Bir şekilde turistlik ya da dinsel amaçlı hak sahibi olduğumuzu düşünüp daha fazla yoruyoruz.
Ya dile gelse Ayasofya anlatsa 
Mesela kendisinden önce aynı yere iki kilise daha dikildiğini fakat onların kendisi kadar şanslı olmadığından bahsetse.
Tarih boyunca Roma kilisesi ile Yunan ortodoks kilisesi arasında sürekli bir  değişim yaşadığından ve bu değişimin 1453’te son bulduğundan bahsetse 
Sonra belki dünyaya ait bir miras olduğunun anlaşılmasından dolayı müze haline getirildiğinden bahsetse
Bir oraya bir buraya el değiştirmekten bıktığından bahsetse
Dinleri sömürü sistemine alet etmiş olan insanoğlu bugün Ayasofya'yı da bu sistemin içinde acımadan harcayabiliyor.
Oysa ne kadar gururlanmamız gereken bir durumdu.
Yaradanın insanoğluna bahşettiği gerçek bir mucizeydi...
Bir bina ki müze hali ile aslında Türk insanının başka dinlere karşı hoşgörüsünün simgesiydi.
Hem Hristiyanlık sembolleri hem de İslam sembolleri yan yana müthiş bir ahengin simgesiydi.
Belki de Hristiyan dünyasına verilebilecek en güzel cevaptı.
Müslümanlığın hoşgörü, sevgi, saygı ve anlayış dini olduğunun en güzel mesajıydı Ayasofya.
Dinlerin bir arada olabileceği senin mabedin benim mabedim tartışmasının çok ötesindeydi Ayasofya. 
Ayasofya dile gelse... 
Belki de tek isteği üstünden insan eli çekilmiş bir huzur, 
Biraz sessizlik ve belki de biraz yalnız kalmak.